Call of Duty Black Ops 6 – inceleme: Her şeye rağmen yine iyi


Grafiklerle başlayıp süratlice oynanış kısmına geçmek istiyorum. Call of Duty serisi bu hususta artık standart haline gelmiş bir seri. O sene yeni kuşak bir oyun nasıl durması gererkiyorsa tam olarak o denli duruyor. Aslında kendisi de çok ayrıntılarda kaybolan, ayrıntılara itina gösteren bir oyun olmadığı için, grafikler de o biçimde. Dışardan bakınca dizaynlar, atmosfer ve bilhassa karakter animasyonları ve hızları muazzam dururken yerlerin ayrıntılarına girdiğinizde biraz üzülüyorsunuz. Fakat zati oyunun içerisindeo noktaları görmek imkansız, bu yüzden çok kâfi hatta yeterlinin de üstünde bir görsel kalitesi var diyebilirim. RTX 3080 kullandığım bilgisayarımda genel olarak bir performans sorunu yaşamadım en üst ayarlarda ve 2K çözünürlükte. Yer yer, bilhassa helikopterli kısımlarda tam anlamadığım biçimde frame drop yaşansa da çok süratli bir halde düzeldi. Yaklaşık 4 yıldır Call of Duty’nin her oyununu birinci günden oynarım ve aslında performans konusunda hiçbir vakit sorun yaşamadım.
Gelelim artık oynanış kısmına. Sizi bilmiyorum fakat benim Call of Duty’den beklentim saf bir savaş aksiyonu. Yeni oyunlar artık daha çok operasyon üzerinden ilerlediği için yeri geldiği saklı gizli gideyim ancak her şeyi silahımla bitireyim yahut bol aksiyonlu kısımlar olsun ve kendimi John Wick üzere hissedeyim istiyorum. Çizgisel yapıda, tek sıkıntınızın önündeki düşmanı öldürmek olduğu ve bunun dışında yalnızca diyalog okuduğunuz bir oyun her vakit ilgimi çekmiştir. Bilhassa bugün her oyunun açık dünya olması maalesef bu tipi elimizden aldı götürdü. Call of Duty serisi ise son yıllarda bu çizgide devam eden ender üretimlerden olsa da maalesef son oyunlarında çeşitlilik ismi altında çok saçma kısımlar ekliyor. Bu oyunda da bu kısımlar var. Örneğin kısımlardan birinde, bir bölgede ekibizle kalşıyoruz ve açık dünya misali sağı solu gezerken hem yan vazife hem de ana misyonu yapıyoruz. Yerler ortası geçiş de kalitesiz bir araç sürme mekaniği, etraftaki hiçbir şeyin araca reaksiyon vermemesi üzere, güya bağımsız stüdyoymuş da ayrıntılara bakmamış üzere acemiliklerle dolu. Silahımızın bile olmadığı anlamsız saklılık misyonları, dehşet kısmıymış üzere isimlendirebileceğimiz her ne kadar temaya bir formda uysa da bu oyunda ne işi var dediğim kısım ve daha kacı. Artık diyebilirsiniz ki “bu kadar eleştirdiğine nazaran oyun berbat.”. Hayır, oyun bence tekrar her şeye karşın hoş olmuş. Zira silah kullanımını hala en güzel veren oyunlardan birisi ve bu anlamsız vazifelere karşın hala oyunda eğlenebiliyorsunuz. Kıssa kısmı hoşunuza gitmese bile online kısımda pek eğlenceli anlar yaşayabilirsiniz.
Oyunun eğlenceli olmayan daha doğrusu b eklediğmi veremeyen en büyük kısım ise kıssası. Black Ops’un birinci oyunlarını oynadığım periyot inanılmaz hayran kalmış ve keyifle takip etmiştim. Bilhassa vurucu karakterler olması daha da keyifli bir hale getirmişti. Maalesef bu oyunda birkaç güçlü karakter olsa da olayların gidişatı hem kendini çok aşikâr ediyor hem de o kadar vurucu bir kıssası yok. Bu da bir yerden sonra “tamam, haydi geçelim şurayı da sıkalım biraz.” dedirtiyor daima.
Online kısım ise yeniden bildiğimiz üzere. En büyük rakibine nazaran biraz dah tempolu çok süratli maça girip çıktığınız bir oynanışa sahip. Fakat sahiden de bu işi çok âlâ yapıyor. Her sene bu devir neden oyun oynamayı bnu kadar sevdiğimi bana tekrar tekrar hatırlatıyor oyun. bilhassa zombi modu ile birlikte ki benim en sevdiğim mod bu aslında, hakikaten de oyun çok daha keyifli bir hale geliyort. Her şeyin de ötesinde oyunun Game Pass’te olması büyük bir artı. Bu yüzden şayet Game Pass üyeliğiniz varsa kesinlikle fakat kesinlikle oyunu oynayın hatta Game Pass üyeliğiniz yoksa da üyelik alıp oynayın. Umuyorum bir sonraki oyunda ekstra şeyler sunmaya kalkışmadan dümdüz, çizgisel bir oyun sunarlar bizlere.